POPULATION

Entire population of indian origin upcountry tamil people is currently estimated as 1.5 millian. out of this .75 millian people live outside tea estates and elswhere in the country.only 50% of the people live and work at tea estates and this containes of 3800 families.in 1950 ,six decades ago 90% of above population lived and dependants of tea estates . because of lower wage and poor living conditions people are try to find works outside tea estats and distracted from tea industry.if this tendancy continues in for another five decades there going to be hardley any single workers family going to be left inside in a tea estate.

a tea estate with dwelings

a tea estate with dwelings

it is so cold

it is so cold
there is no way out

sun set pictures near galle

sun set pictures near galle




perspective

perspective
imbulpitiya tea estate near nawalapitiya from the distance

new developments

new developments
after 1972when the parliament passed land ceiling act the hill country border plantations were divided into small portions given to sinhala peasants colonnialising the plantation districts.

workers children.....it is difficult to smile

workers children.....it is difficult to smile

Monday, September 17, 2012


கவாத்துக்குத் தப்பிய செடிகள்! மலையகத் தமிழர்களின் நூறாண்டு சோகம்
[ சனிக்கிழமை, 15 செப்ரெம்பர் 2012, 05:34.45 AM GMT ]
------------------------------------------------------------------------------------------
இலங்கைக்குத் தேயிலை பறிக்க தமிழக மக்களை ஏற்றிச் சென்று மூழ்கிப்போன 'ஆதிலட்சுமி’ கப்பலை எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? மலைகளில் ஏறிவிட்டாலும் வாழ்க்கையில் கரை ஏற முடியாத ஏழை மக்களின் துயரம், சொல்
லால் வடிக்க முடியாத சோகம்.
டைட்டானிக் கப்பலில் சென்ற ஆயிரத்துச் சொச்சம் பேர் கடலில் மூழ்கிப் போனது பற்றி இதுவரை மூன்று திரைப்படங்கள் வெளிவந்துவிட்டன. மூவாயிரம் புத்தகங்கள் வந்துவிட்டன.

இலங்கைக்குத் தேயிலை பறிக்க தமிழக மக்களை ஏற்றிச் சென்று மூழ்கிப்போன 'ஆதிலட்சுமி’ கப்பலை எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? மலைகளில் ஏறிவிட்டாலும் வாழ்க்கையில் கரை ஏற முடியாத ஏழை மக்களின் துயரம், சொல்லால் வடிக்க முடியாத சோகம்.

அவர்களின் வாழ்க்கை எப்படி இருக்கிறது என அறிய சமீபத்தில் இலங்கை சென்று வந்தேன். அப்போதைய மனவோட்டம்தான் இது.

இலங்கையில் 2-ம் தேதி இறங்கினேன். தமிழர்ப் பகுதிகளான மட்டக்களப்பிலும் அனுராதபுரத்திலும் 8-ம் தேதி தேர்தல் நடக்க இருந்ததை ஒட்டி எல்லாக் கட்சியினரும் மேடைகளில் முழங்கிக்கொண்டு இருந்தனர்.

தமிழகத்தில் சுற்றுப்பயணம் வந்த சிங்களவர்களைத் திருப்பி அனுப்பிய செய்தி அந்தப் பிரசார மேடைகளில் விவகாரம் ஆகிவிட்டது.

லட்சக்கணக்கில் தமிழர்களைக் கொன்று குவித்த... அந்த இரத்தம் காயாத நிலையில் ராஜபக்ச, 'மக்கள் இனவாதத்தை விட்டுவிட வேண்டும்’ என்று தமிழில் வேண்டுகோள் வைத்தபடி இருந்தார்.

கடையடைப்பு செய்ய இருப்பதாகத் தகவல்கள். இன விரோதம் தூண்டிவிடப்படுமானால், அது இரண்டு பக்கத்திலும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும். ஒவ்வொரு திருப்பத்திலும் புத்தர் சிலைதோறும் துப்பாக்கியுடன் நிற்கும் ஆர்மிக்காரர்கள் ஏற்படுத்தும் மிரட்சி போதாதென்று இது வேறு. அசம்பாவிதம் எதுவும் நடக்கவில்லை.

தேர்தல் நேரம் என்பதாலேயே அடக்கிவாசிக்கிறார்கள் என்று பேசிக்கொண்டனர்.

கொழும்பிலிருந்து ஹட்டன் மலையகப் பகுதி சுமார் 150 கி.மீ. சரிபாதி சிங்களவரும் தமிழரும் கலந்து வாழும் பகுதி.

தேயிலைத் தோட்டத்தில் நண்பரின் வீட்டில் மூன்று நாட்கள் தங்கி இருந்ததால், காலையில் எழுந்ததும் தோட்ட வேலைக்கு செல்லும் மக்களைச் சந்திக்க முடிந்தது.

முதுகில் மூங்கில் கூடைகளுடன் தேயிலைத் தோட்டங்களில் பெண்கள் ஏறிச் சென்றுகொண்டு இருந்தார்கள். சேற்றில் கால் சறுக்கிவிடாமல் இருப்பதற்காக அவர்கள் கையாளும் உத்தி செருப்புப் போட்டுக்கொள்ளாமல் இருப்பதே.

மழையில் நனையாமல் தப்பிக்க பிளாஸ்டிக் கோணிப் பைகள். கடந்த 200 வருடங்களில் ஏற்பட்ட எந்த விஞ்ஞான முன்னேற்றமும் அவர்களின் இந்த உத்திக்கு மேல் உதவவே இல்லை.

குளவி கடித்தால் சுண்ணாம்பு, இரத்தம் உறிஞ்சும் அட்டையை அகற்றுவதற்கு மூக்குப் பொடி... இதற்கு மேல் எந்த வைத்தியமும் இல்லை.

தினம் 20 கிலோ வரை கொழுந்து பறிக்க வேண்டும் என்பது அவர்களுக்கு எழுதப்படாத கட்டளை. மாதத்தில் 17 நாட்கள் வேலை பார்த்தாக வேண்டும்.

உடல் நிலை சரியில்லாமல் படுத்துவிட்டால் அவர்களுக்குக் கொடுக்க வேண்டிய ஒரு நாள் சம்பளத்தைப் பாதியாக்கி, செய்த நாளுக்கான கூலியைக் கணக்கிட்டுக் கொடுப்பார்கள்.

உரிமைகளுக்காகக் குரல் கொடுக்கும் ஈழ மக்களுக்கும் உணவுக்காக அல்லல்படும் மலையக மக்களுக்கும் வாழ்க்கை வித்தியாசம் ஏராளம்.

காலை முதல் கொட்டும் மழையில் கொழுந்து பறித்துவிட்டு குளிரில் வெடவெடத்து நீரில் ஊறிப்போன கை கால்களோடு அந்தி சாயும் நேரத்தில் அவர்கள் வீடு திரும்புகிறார்கள்.

அதன் பிறகு அவர்கள் சமையல் செய்கிறார்கள். குழந்தைகளைக் கவனிக்கிறார்கள்... கணவனைக் கவனிக்கிறார்கள்.

ஆண்களுக்கு வேறு சில தோட்ட வேலைகள்... தேயிலை நாற்றுப் பராமரிப்பு,மருந்து தெளித்தல், கானு வெட்டுதல், கவாத்து செய்தல், களை வெட்டுதல், குழி தோண்டுதல் என்று தினம் தினம் வேலைகள் வேறுபடும்.

அவர்களில் சிலரின் களைப்பைப் போக்க அதிவிசேஷமான பொருள் ஒன்று மாலை ஆனதும் கைகொடுக்கிறது. அங்கு விற்பனையாகும் சாராயத்தின் பெயர் அதிவிசேஷம்.

நான் சந்தித்த தோட்டத்து மக்கள் எல்லோரும் பேசிவைத்துக்கொண்டதுபோல ஒரு கேள்வியைக் கேட்டார்கள். ''எங்களைப் பற்றி ஏன் தமிழக அரசியல் தலைவர்கள் பேசுவதில்லை?''

மலையகத்தில் இருக்கும் இந்த 15 லட்சம் பேரின் பிரச்சினைகள் வேறு. இவர்கள் இந்தியாவில் இருந்து பிழைப்புக்காக கடந்த 200 ஆண்டுகளில் இடம் பெயர்ந்தவர்கள்.

இலங்கைத் தமிழர்கள் என்று அவர்களைப் பொதுமைப்படுத்துவதில் ஒரு நியாயமும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.

குழந்தை பெற்ற பெண்கள் மூன்று மாதங்களுக்குள் தேயிலை பறிக்கச் செல்ல வேண்டி இருந்தது. குழந்தைகளைப் பார்த்துக்கொள்ள 'பிள்ளை மடுவம்’ என்று ஒன்று தோட்டத்தில் உண்டு.

இன்றைய 'கிரீச்’சின் பண்படாத நூற்றாண்டு வடிவம் அது. ஒரு கூடாரத்தில் வரிசையாகத் தொட்டில்கள் தொங்குகின்றன. குழந்தையைப் பார்த்துக்கொள்ள ஆயாக்கள் நியமிக்கப்பட்டுள்ளார்கள்.

டார்வின் சித்தாந்தப்படி இயற்கைத் தேர்வு செய்த குழந்தைகள் மட்டுமே இங்கு தப்பிப் பிழைக்கும். இப்போது அங்கு, படித்த பெண்களை வேலைக்கு வைத்திருக்கிறார்கள்.

ஒரு முதியவர், மகனும் மருமகளும் இறந்து போய்விட்டதால் தன் இரண்டு பேரக் குழந்தைகளையும் தான்தான் வேலைக்குப்போய் காப்பாற்றி வருவதாகச் சொன்னார்.

இதுபோன்ற சோகக் கதைகள் வீட்டுக்கு வீடு இருக்கின்றன. வறுமை, நோய், சாதி இழிவு, வந்தேறிகள் என்ற அவமானம் எல்லாம் கலந்த கதைகள் அவை.

காடாய்க்கிடந்த இடத்தில் 200 ஆண்டு உழைப்பில் தோட்டம் உருவாக்கி தங்கள் இரத்தத்தையும் வேர்வையையும் இட்டு தேயிலை வளர்த்தவர்களுக்கு அதைக் குடிக்கும் அனுமதி இல்லை. சோகத்தின் உச்சம் இது.

மலையக மக்களோடு இருந்ததில் ஒரு விஷயம் புரிந்தது. இத்தனை ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் அவர்கள் இந்தியத் தமிழர்களாகத்தான் இருக்கிறார்கள்.

அவர்கள் பேச்சுநடை மாறவில்லை. உணவில் கூட மாற்றம் இல்லை. இனக் கலவரம் வெடித்தபோதெல்லாம் சுலபமாகத் தாக்கப்பட்டவர்களும் இவர்கள்தான்.

வெகு சில தோட்டத் தமிழர்களின் வாரிசுகள் மட்டுமே படித்து வேறு வேலைக்குச் சென்று குடும்பத் தரத்தை உயர்த்தி இருக்கிறார்கள்.

சிலர் ஆசிரியர் வேலைக்குப் போவதைப் பார்க்க முடிந்தது. அவர்கள் பேன்ட், சட்டை அணிந்து நகரத்துக்குச் சென்று வருகிறார்கள்.

தோட்டத்தைச் சுற்றித் திரிந்த இரண்டு நாட்களில் நண்பர் ஒரு மரத்தைக் காட்டி, ''இது என்ன மரம் என்று தெரிகிறதா?'' என்று கேட்டார்.

என் விவசாய அறிவுக்கு எட்டாத மரம். ''தெரியவில்லை'' என்றேன்.

இது தேயிலைச் செடிதான். தேயிலைச் செடி என்றால் மூன்று அடிக்கு மேல் வளரவிடாமல் அவ்வப்போது கவாத்து செய்ய வேண்டும்.

அப்போதுதான் மக்களால் கொழுந்து பறிக்க முடியும். இது கவாத்துக்குத் தப்பிவிட்ட செடி... மரமாக வளர்ந்துவிட்டது''

ஆசிரியர் வேலைக்குச் சென்றுகொண்டிருக்கும் சிலரும் அப்படி கவாத்துக்குத் தப்பிய செடிகள்தான்! 

Thursday, September 13, 2012


மலையக தோட்டத் தொழிலாளர்கள்




மலையகத் தொழிலாளர்கள் அல்லது மலைய
தோட்டத் தொழிலாளர்கள் என்போர்
இலங்கையின் மத்திய மலைப்
பிரதேசங்களில், தோட்டத்
தொழிலாளர்களாக தொழில்
புரிவோரை குறிக்கப் பயன்படும்
ஒரு சொற்றொடராகும். இருப்பினும்
இலங்கையின் மத்தியப் பிரதேசம்
மட்டுமல்லாமல், வடக்கு கிழக்கு அல்லாத
அனைத்து பிரதேசங்களிலும்
தோட்டத்தொழிலாளர்களாக தொழில்
புரிவோரையும் "மலையகத்
தொழிலாளர்கள்" அல்லது "தோட்டத்
தொழிலாளர்கள்" என்று அழைப்பதுண்டு.
இலங்கையில் மலையகத் தொழிலாளர்கள்
என்போர், பிரித்தானியரின் ஆட்சியின்
போது பெருந்தோட்டப் பயிர் செய்கைக்காக
கூலி தொழிலார்களாக
தென்னிந்தியாவில்
இருந்து அழைத்து வரப்பட்டவர்களாகும்.
அவர்களில் அதிகமானோர் தமிழகத்தில்
இருந்து அழைத்து வரப்பட்ட
தமிழர்களாகும். இருப்பினும்
தென்னிந்தியாவின் பிற மாநிலங்களான
மலையாளம், மற்றும் தெலுங்கு, கன்னடா
போன்றவர்களும் அவற்றில் உள்ளடக்கமாகும்.
அதேவேளை தென்னிந்தியாவில்
இருந்து அழைத்து வரப்பட்ட
பல்வேறு மாநிலத்தவரும் தற்போது
இந்திய வம்சாவளித் தமிழர்களாகவே
இனங்காணப்படுகின்றனர்
என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
மலையாளத்தவர்கள் தமிழ் பேசினாலும்,
தங்களது மலையாள
வழக்குகளை பேணுவோராக
இருப்பதனையும், கேரளாவில்
தமது உறவுகளுடன்
உறவு நிலையை தொடர்ந்து
பேணிவருவோரும் இருப்பதும் சில
இடங்களில் காணக்கூடியதாக உள்ளது.
அதேவேளை இலங்கை தோட்டத்
தொழிலாளர்களாக சிங்களவர்களும்
உள்ளனர்.
இவர்களைத் தவிர, இலங்கை தமிழர்களான
வட கிழக்கு தமிழர்களும், முஸ்லீம்களும்
தோட்டத் தொழிலாளர்களாக எங்கும்
பணிப்புரியவில்லை என்பது
குறிப்பிடத்தக்கது.
அதேவேளை தோட்டங்களில் அதிகாரிகளாக
பணிப்புரிந்தோர் உளர்.
சிங்கள தோட்டத் தொழிலாளர்கள்
இலங்கையில் 1977ம் ஆண்டு ஆட்சியின்
பின்னர் தோட்டங்களை பிரித்து, அதன்
காணிகளை சிங்களவர்களுக்கு
பகிர்ந்தளிக்கும் திட்டங்கள் தோன்றத்
தொடங்கியதன் பின்னர். தோட்டங்கள் பல
மறைந்து, சிங்கள கிராமங்களாக மாற்றம்
அடையத் தொடங்கின. அக்காலப்பகுதிகளில்
சிங்கள தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கும்
காணிகள் கிடைக்கப்பெற்றதால், அவர்கள்
தோட்டத் தொழிலாளர்கள் எனும் நிலையில்
இருந்து கிராம மக்களாக மாற்றம்
பெற்றுவிட்டனர். இருப்பினும் இன்னும்
சில இடங்களில், மிக சொற்பமான அளவில்
தோட்டத் தொழிலாளர்களாக சிங்களவர்கள்
இருப்பது காணக்கூடியதாக உள்ளது.
தோட்டங்கள் பகிர்ந்தளித்தல்
தோட்டங்கள் "கொலனிமயமாக்கல்" எனும்
பெயரில் பகிர்ந்தளிக்கும் திட்டம்
1977ம் ஆண்டு தொடங்கியது.
அப்போது ஆட்சிக்கு வந்த ஐக்கிய
தேசியக் கட்சி
தமது ஆதரவாளர்களுக்கு தோட்டங்களை
பிரித்து காணிகள் வழங்கி கிரமமயமாக
மாற்றினர். அதன் பின்னர் வந்த
ஆட்சியாளர்களும்
இதே முறைமையைதொடர்ந்ததால்
இலங்கையின் மேற்கு மற்றும்
தெற்கு பகுதிகளில் இருந்த
அனைத்து தோட்டங்களுமே
சிங்களவர்களுக்கு பிரித்து
கொடுக்கப்பட்டு சிங்களக் கிராமங்களாக
மாறிவிட்டன. தற்போது மத்தியப்
பிரதேசத்தில் மட்டுமே அதிகமான
தோட்டங்கள் உள்ளன.
இவ்வாறு தோட்டங்களை பிரித்து காணிகள்
வழங்கியப் பகுதிகளில் ஆட்சிக்கு வந்த
கட்சிக்கு ஆதரவாக இருந்த,
அதேவேளை வாக்குரிமை இருந்த
ஒரு சில தமிழர்களுக்கு காணிகள்
கிடைத்துள்ளன. இருப்பினும்
குறிப்பிட்ட கட்சிக்கு ஆதரவாக
இருந்தும் வாக்குரிமை அற்றவர்களாக
இருந்த தமிழர்களுக்கு காணிகள்
வழங்கப்பட வில்லை.
அதேவேளை அக்காலப்பகுதியில்
அதிகமான மலையகத்
தமிழர்களுக்கு வாக்குரிமை
இருக்கவில்லை என்பது
குறிப்பிடத்தக்கது.
இதனால் தோட்டங்கள்
பிரித்து சிங்களவர்களின்
காணிகளாகியதும், அங்கே தோட்டத்
தொழிலைத் தவிர வேறு தொழில்கள்
தெரியாத மலையகத் தமிழர்கள்,
சிங்களவர்களின் காணிகளில் கூலித்
தொழிலாளர்களாக வேலைச் செய்யும்
நிலைக்கு தள்ளப்பட்டனர்.
மலையகத் தமிழர் எதிர்நோக்கியப்
பிரச்சினைகள்
பெருந்தோட்டங்களில் கூலித்
தொழிலாளர்களாக தொழில் புரிந்தப்
போதும், தமிழர்கள் அந்தந்த தோட்டங்களில்
ஒருங்கிணைந்து வாழ்ந்தனர்.
எனவே தமது அடையாளங்களை
பேணிக்கொள்பவர்களாக இருந்தனர்.
தோட்டங்கள் பிரிக்கப்பட்ட சிங்கள
கிராமங்களாக மாறியப் பின்,
அதே கிராமத்தில் சிங்களவர்களின்
காணிகளில் கூலி தொழிலாளர்களாக
பணிப்புரிந்தோர் கிட்டத்தட்ட
அடிமை நிலைக்கே தள்ளப்பட்டனர்.
அவர்களது வாழ்க்கை மிகவும் அச்சமான
சூழ்நிலைக்கே இட்டுச் சென்றது.
காலப்போக்கில் தமிழர்
தனித்தனியே பிரியும்
நிலை தோன்றியதுடன்,
தமது குழந்தைகளுக்கு தமிழ்
வழி கற்பிக்கும் நிலை இல்லாத
சூழ்நிலையில் சிங்களப்
பாடசாலைகளுக்கு அனுப்பும்
நிலை தோன்றியது. அப்பாடசாலைகளிலும்
தமிழர் எனும் அடையாளத்துடன் சிங்களப்
பாடசாலைகளில் கல்வி கற்கும்
போது ஏற்படும் இன்னல்களால்,
தமது அடையாளத்தை மறைத்து வாழ்வதே
அவர்களுக்கு பாதுகாப்பானது எனும்
நோக்கில், வீட்டுக்கு வெளியில் தமிழ்
பேசாத ஒரு சமூகமாக,
மாற்றமாகி தற்போது தென்னிலங்கைப்
பகுதிகளில் வாழும் பலர்
தம்மை சிங்களவர்களாக அடையாளம்
காட்டி வருகின்றனர்
அல்லது பாவனை செய்து வருகின்றனர்.
பிறக்கும் குழந்தைகளுக்கும் சிங்களப்
பெயர்களை சூடிக்கொள்பவர்கள்
பலரை தென்னிலங்கையில் காணலாம்.
முஸ்லீம்களின் ஆதரவு
தோட்டங்கள் பிரித்து கொடுக்கப்பட்டு,
சிங்கள கிராமங்களாக மாறியதன்
பின்னர், தமது சமூக அடையாளங்களையும்
ஒருங்கிணைந்து பேண முடியாத
சூழ்நிலையில், தமிழ் பாடசாலைகளும்
இல்லாத நிலையில், சிங்களப்
பாடசாலைகளுக்கு தமது பிள்ளைகளை
பெற்றோர் அனுப்பி வந்த அதேவேளை,
முஸ்லீம்கள் செரிந்து வாழும் ஊர்களில்
முஸ்லீம் பாடசாலைகள் இருப்பதால்,
அவை தமிழ் வழி கல்வி கற்பிக்கும்
பாடசாலைகள் என்பதால்,
அப்பாடசாலைகளிற்கு தமது குழந்தைகளை
அனுப்பு தமிழ் வழி கற்கும் வாய்ப்பைப்
பெற்றனர். இவ்வாறான நிலையில் முஸ்லீம்
சமூகம் மலையகத்
தமிழர்களுக்கு ஆதரவாக உதவிய இடங்கள்
பலவற்றை அறியலாம். இந்த உறவின்
காரணமாக ஓரளவான மலையகத் தமிழர்கள்
இஸ்லாம் மார்க்கத்தை கடைப்பிடிக்கத்
தொடங்கியதுடன், முஸ்லீம்களாக மாறினர்.
குறிப்பாக தென்னிலங்கை மற்றும்
மேற்கு பிரதேசங்களில் இவ்வாறான
நிகழ்வுகள் பல
இடம்பெற்றிருப்பதனை காணலாம்.
மலையகத் தமிழரின் வாழ்நிலை
தென்னிந்தியாவில் இருந்து ஆங்கிலேயர்
ஆட்சி காலத்தில்
அழைத்து வரப்பட்டவர்களான
இவர்களுக்கு அக்காலம் முதல்
இன்று வரை போதிய ஊதியம்
இன்றியே வேலை வாங்கப்படுகிறது.
ஒப்புநோக்கில் எந்தவித
அடிப்படை வசதிகளும்
அற்றவர்களாகவே இவர்கள் வாழ்கின்றனர்.
மிகவும் கடினமான தொழில் புரியும்
இவர்களுக்கு தமது அடிப்படை தேவைகளை
பூர்த்தி செய்வதற்கான ஊதியம் என்றாலும்
இல்லை. இலங்கையில் குறிப்பிட்ட
காலத்திற்கு முன்புவரை, இலங்கையின்
பிரதான வருமானமே பெருந்தோட்டப்
பயிர்செய்கையின்
ஊடாகவே கிடைக்கப்பட்டது. எனினும்
தற்போதும் இவர்கள் வாழும் பகுதிகள்
இவர்களுக்கு அடிப்படை வசதிகள்
எதுவும் அற்ற சமூகமாகவே உள்ளனர்.
ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் போது லயான் என
அழைக்கப்படும் குதிரைகளை அடைக்கும்
நீண்ட கொட்டில்களிலே இன்றும்
பெரும்பான்மையோனோரின்
வசிப்பிடங்களாக உள்ளன. அத்துடன்
அடிப்படை வசதிகள் எதுவும்
இவருகளுக்கு இல்லை. நூலகம்,
உடற்பயிற்சி மையம்,
விளையாட்டு மைதானம் போன்ற எதுவும்
அநேகமான இடங்களில் இல்லை. இன்னும் பல
தோட்டத் தொழிலார்களுக்கு மலசலக்கூட
வசதிகள் கூட இல்லை.
இவர்களது கடின உழைப்புக்கு வழங்கும்
ஊதியம் இவர்களது உணவுக்கே போதாத
நிலையில், பொருளாதார ரீதியில்
மிகவும் பின்னடைவில் உள்ளவர்களாக,
தமது உரிமைகளை கேட்டும் பெறும்
அல்லது தமது உரிமைகளே என்ன
என்று தெரியாத நிலையில் அதிகமானோர்
வாழ்கின்றனர். இவர்களுக்கான
அமைச்சர்களும் பெரிதாக
இவர்களது உரிமைகள் தொடர்பில்
ஒரு வரையரைக்கு மேலே குரல்
கொடுப்பதில்லை.
இவர்கள் கடுமையான தொழில் புரிவோர்
என்பதாலும், வெயிலில் காய்ந்து உடல்
கருத்தவர்களாகவும், பொருளாதார
ரீதியிலும் பின்னடைவில் உள்ளவர்கள்
என்பதாலும், தொடர்ந்தும்
அச்சத்திற்குள்ளேயே வாழ்பவர்கள்
என்பதாலும், சிங்கள சமூகத்தவரும்
ஏனைய பிற சமூகத்தவரும்
இவர்களை ஒரு அடிமை வர்க்கமாக
பார்ப்பதனையும் பல இடங்களில்
அவதானிக்கக் கூடியதாக உள்ளது.
இருப்பினும் அன்மையக் காலங்களில்
மலையகத் தமிழர்களும்
கல்விக்கு முன்னுரிமை கொடுத்தும்
மற்றும் பல்வேறு வணிகங்களில்
தம்மை ஈடுபடுத்தி வருவதனாலும்
முன்னேற்றமான சூழல்
உருவாகி வருகின்றது.
மேற்கோள்கள்
வெளியிணைப்புகள்
விக்கிப்பீடியா ™